De Dubbele Gezichten van Moeder Natuur
Moeder Natuur hanteert een tweesnijdend zwaard. Aan de ene kant straalt ze helende en zorgende energie uit, gericht op leefbaarheid. Aan de andere kant is ze onverbiddelijk en volgt ze strikte en harde wetten: die van fysica, Darwin, genetica en overleefbaarheid.
Een treffend voorbeeld hiervan is hoe een wilde kat haar jongen voedt. Stel je voor dat je voedsel geeft aan een wilde kat met jongen en haar gedrag observeert. Ze zal eerst zelf eten, haar jongen zelfs wegduwen, totdat ze verzadigd is. Dit weerspiegelt een eenvoudige Darwinistische wet: als de moeder sterft of onvoldoende melk produceert, vermindert de overlevingskans van haar nageslacht.
Vooral vrouwen met een christelijke opvoeding voelen zich vaak ongemakkelijk bij dit beeld. Dit komt doordat zij van jongs af aan een ideaalbeeld hebben meegekregen, zoals dat van Moeder Maria of Moeder Theresa, waarin zelfopoffering centraal staat.
Het Verschil Tussen Empathie en Compassie
Hoe meer care-units het brein van een dier heeft, hoe beter het kan functioneren als kuddedier en hoe complexer zijn sociale groepen kunnen worden. Het vermogen om de verbale en non-verbale signalen van anderen te begrijpen, verbetert de sociale dynamiek van zowel het individu als de groep.
Eenvoudig gesteld: “Een psychopaat houdt het niet lang vol in teamsporten zoals volleybal en zal zeker geen goede coach zijn.”
Een psychopaat bezit per definitie te weinig empathische kernen in het brein. Bij compassie daarentegen schakelt de mens zijn natuurlijke zelfzorg uit en wordt, gedreven door onvoorwaardelijke liefde, energie verspild aan mensen die dit niet verdienen of zelfs misbruiken. Dit leidt vaak tot fysieke en mentale klachten, zoals:
- Depressie
- Chronische vermoeidheid
- Angstaanvallen
- Concentratieproblemen
- Spierpijn
De kunst van emotioneel therapeutisch werk is het teruggeven van ruimte aan de ‘wilde kat’ in onszelf. Mechanismen van destructieve compassie kunnen worden omgezet naar empathie en gezond altruïsme. Met gezonde zelfzorg kun je langdurig, stabiel en effectief voor anderen zorgen.
Compassie en de Invloed van Angst
Compassie wordt vaak aangeleerd via een religieus of spiritueel kader. Dit mechanisme past in de levensstijl van een bepaalde leefgroep en wordt van generatie op generatie doorgegeven. Het biedt echter een ingang voor manipulatie door narcisten, sociopaten of goeroes, die gebruik maken van gevoelens zoals:
- Angst
- Schuld
- Compassie
Psychopaten of narcisten blijven deze emoties bespelen zolang je dat toelaat. Angststoornissen zoals ADHD, ADD, ASS en OCD ontstaan vaak vanuit een ontsporing van natuurlijke evenwichten en zijn een product van aangeleerde angst en trauma.
Genetica en Angst
Er is tot op heden geen wetenschappelijk bewijs gevonden voor genen die direct verantwoordelijk zijn voor angststoornissen. Veel zogenaamde genetische afwijkingen zijn het resultaat van trauma en opvoeding. Het spiegelneuronen-systeem kopieert foutieve angsten en gedragingen, waardoor deze worden doorgegeven aan de volgende generatie.
Belangrijke vragen:
- Welke genen zijn verantwoordelijk voor angststoornissen?
- Hoe beïnvloeden ze de werking van de amandelkern of het limbisch systeem?
Het antwoord is simpel: ze zijn niet genetisch. Angststoornissen zijn een gevolg van trauma, opvoeding en de overgenomen patronen van zorgfiguren. Medicatie kan deze angsten tijdelijk onderdrukken, maar zodra de medicatie wegvalt, keren de klachten terug.
Verantwoordelijkheid en Zelfreflectie
Je verhoogde stressniveau of prikkelbaarheid is jouw verantwoordelijkheid. Het is te makkelijk om dit af te schuiven op ‘genetica.’ Dit gedrag komt voort uit emotionele luiheid, angst, schuldgevoelens of compassie.
Moeder Natuur confronteert ons met haar harde, maar liefdevolle kern:
Wij moeten de goden worden die het waard zijn om voor haar kinderen, dieren en planten te zorgen. Dit betekent dat we onze innerlijke demonen moeten aanpakken. Dit zal generaties vergen, maar het is noodzakelijk.
Moeder Natuur zal onverbiddelijk zijn en ons vervangen door een andere diersoort als wij niet in staat zijn onze verantwoordelijkheid te nemen.
Een Oproep tot Actie
Het herstellen van gezonde evenwichten in ons lichaam en brein vraagt om een bewuste keuze en intensieve inzet. Emotionele therapeuten kunnen je helpen, maar het werk moet je zelf doen. Ga op jacht naar de monsters in jezelf.
Laten we hopen dat deze evolutie sneller verloopt, want de tijd dringt. Moeder Natuur wacht niet.
Het is tijd om verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf en voor de generaties die volgen.